Plac przed akademikiem.

-Ruszaj się- Pośpieszał Lena. Po paru chwilach znajdowali się na miejscu.
-Len, chciałbym ci przedstawić Orochiego!- krzyknął uradowany i w tej chwili zza zarośli wyszedł czarny koń arabski.

- On jest piękny.- odszedł do zwierzęcia bliżej.- Jest twój?

-Pewnie, że mój!- Pękał z dumy.
-To jest mój najlepszy przyjaciel oraz odwieczny kompan. Niestety nie dawno moja wioska weszła w spór z inną i tak wyszło. zaatakowali nas w nocy i zniszczyli niektóre domy oraz stajnie. Jakoś wybroniliśmy się ale teraz muszę się nim zająć do czasu odbudowy. Najgorsze jest to, że teraz Miku mnie zabije- załamał się.
-Więc proszę cię, nic jej nie mów i pomóż mi go gdzieś przechować.- Padł na kolana przed Lenem i ukłonił się najgłębiej jak potrafił. Orochi także się ukłonił zginając przednią nogę i pochylił głowę do ziemi.

- Gakupo, wstawaj. Pewnie, że ci pomogę. - uśmiechnął się ciepło.- No ale gdzie by go schować?- zastanawiał się.

-Na pewno nie na dworze, bo go od razu znajdą, tak samo w garażu, szopie..- po każdym pomyśle łapał coraz większego doła. Orochi wyczuł to i Chwycił zębami włosy Gakupo, po czym lekko pociągnął do siebie.
-Aaa! moje włosy!- wrzasnął i wyciągnął je z pyska zwierzęcia. Wiedział, że to nie było na złość tylko na poprawę humoru, więc pogłaskał go po czole.

Zaśmiał się na widok tej dwójki. - To może za atrium? Jak wejdziesz trochę głębiej w lasek to jest tam budynek gospodarczy, a ktoś mi kiedyś mówił, że trzymano tam kiedyś konie.

-To nie jest taki zły pomysł, tylko musiałbym zamieszkać tam przez pewien czas razem z nim.- Zamartwiał się dalej.
-Nie zostawię go tam samego. Po pierwsze wuj, by mi zorganizował taką chłostę, że uraz zostanie do końca życia, a po drugie nie zostawię przyjaciela na pastwę losu.-

- Rozumiem.- uśmiechnął się.- Jak chcesz to będę ci przynosić jedzenie chyba, że sam będziesz chodzić tam i z powrotem.

-Jeżeli chcesz, to nie ma sprawy- Uśmiechnął się.
-A jak wytłumaczę moje tymczasowe zniknięcie? nie mogę powiedzieć prawdy Miku.-

- Nie wiem, może że miałeś jakieś zawody, albo coś.-zastanawiał się. - A tak właściwie to czemu nie powiesz tego Miku?

-Raczej dlatego, że grozi mi śmierć z jej ręki. Ona się stara żebym nie wpakowywał się w takie rzeczy, czyli łamanie regulaminów itp. Wiesz jaka ona jest. Taki anioł stróż z kastetem w ręku.- Zaśmiał się.

-Haha, masz rację. Jakoś to będzie, pomogę ci więc się nie martw. Chociaż wolę nie myśleć co by się z nami stanie gdyby Miku-chan się dowiedziała.- przeszły go ciarki na samą myśl.

W końcu udało mu się dotrzeć pod bramy akademika i ni stąd ni zowąd ujrzał bliźniaków machających i biegnących w jego stronę. Ciekawe co oni chcą? westchnął i odmachał im.

-Hej poczekaj! Krzyknęła biegnąc w stronę mężczyzny.
-Zapomniałeś mnie oprowadzić. Stanęła i obdarzyła go swoim ciepłym uśmiechem.

- Nie, że go nie lubię, ale od jakiegoś czasu nie dogadujemy się ze sobą.- powiedział cicho do Rin.- Gakupo pomożesz mi oprowadzić siostrę po szkole?- zapytał zawstydzony.

Wpadło mu coś bardzo ciekawego do głowy.
-Dobrze, ale co ja z tego będę miał?- zrobił lisi uśmiech do obydwu.

- Oddam ci w naturze.- powiedział z ironią. Spojrzał na Gakupo, na jego twarzy malował się dziwny uśmiech, po czym zszedł z konia i zgodził się na oprowadzenie. Ruszyli w stronę sali gimnastycznej.

Rozglądał się czy nikogo nie ma w pobliży i szedł dalej. - Byle by ktoś tędy nie szedł.- powiedział, gdyby ktoś zobaczył w jakim jest stanie od razu kazałby zadzwonić na policję i składać oskarżenia. Nie chcę niepotrzebnych kłopotów. Przeszedł przez plac i ruszył do akademika.

Wyszła nabrać świeżego powietrza, usiadła na ławce zamknęła oczy i zaczęła nucić jakąś melodie.
Czuła jak wiatr dotyka jej policzka i rozwiewa włosy, słyszała śpiew ptaków jakby nuciły razem z nią tę samą melodie czuła błogi spokój i w jednej chwili zapomniała o wszystkich wydarzeniach jakie dziś przeżyła.

Nagle zauważyła że robi się ciemno, wstała i poszła do swojego pokoju.