Przyjazny las otaczający Akademik.

-Łatwiej powiedzieć niż zrobić.- parsknął z uśmiechem.
-Moje życie jest mi obojętne.. niech się dzieje co ma się stać.- westchnął i położył się na ziemi.

Zirytowało go to zdanie. - Czemu tak sądzisz? Nie obchodzi cię to, że innym na tobie zależy? - pokręcił głową. - Masz zbyt niską samoocenę.

-Jestem realistą. Nie muszę się oszukiwać, bo przecież wiem, że dla takiego "brudnego psa" nie ma miejsca w świecie.- Uśmiechnął się wrednie i zamknął oczy.

Chwycił go za brodę wpatrując się intensywnie w niego, po chwili zaczął namiętnie całować.- Proszę przestań tak o sobie mówić. - jego usta z powrotem powędrowały do ust Yumy.

Leżał bezwładnie na miękkiej trawie i dawał sobie zrobić wszystko, nawet nie drgnął. Było to zaskakujące, jak przez ten czas pobytu zaczął się zmieniać dzięki niemu.
Jego kąciki ust się uniosły, a spojrzenie zrobiło się łagodniejsze.

Nie rozumiał jak człowiek taki jak on może dostać od Boga kogoś takiego jak Yume. Uśmiechnął się i przytulił do siebie chłopaka. - Cieszę się, że na twojej twarzy zagościł uśmiech.

-Ja się cieszę, że jeszcze ode mnie nie uciekłeś.- zaśmiał się przyjaźnie, spojrzał mu głęboko w oczy, po czym wtulił mu się w szyję i objął powoli w pasie. Nagle sobie o czymś przypomniał.
-Tsubame! która godzina?!- wyciągnął z kieszeni telefon i spojrzał na czas.
-Dobra! idę z tobą, żebyś zwalił na mnie winę.- Wstał i złapał go za rękaw ciągnąc go w stronę szkoły.

- Nie będę na Ciebie nic zwalał. Sam chciałem iść.- uśmiechnął się szeroko i ruszył za Yumą.
*Koniec tematu*